şirniyyat — is. <fars.> Şirnidən hazırlanan hər növ dadlı, şirin şeylər, qənnadı məmulatı. Süfrəyə şirniyyat düzmək. – Bayrama xüsusi şəkərçörəyi, badamçörəyi, paxlava sair bu kimi şirniyyat bişirib hazırlardılar. H. S.. <Ceyran xala:> Bənövşə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həlva’ — ə. şirniyyat; halva … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qənnadi — ə. şirniyyat, şirni məmulatı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rəşidiyyə — ə. şirniyyat növü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xonça — is. Şirniyyat, meyvə və s. yeməli və ya başqa hədiyyələr qoyulmuş bəzəkli podnos, tabaq və s. Yüzlərlə gözəl cariyələr əllərində əlvan yeməklər dolu xonçalar içəri daxil oldu. M. S. O.. Bir tərəfdə Aslan bəy qabağında bir neçə xonça oturmuş, Əsəd … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
billə — I (Ağcabədi, Füzuli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Şuşa) uşaqlara verilən hər cür şirniyyat, meyvə və sair dadlı şeylər. – Ay qız, ağlama, gə sq: billə verim (Ağcabədi); – Bazardan uşağa billə al (Kürdəmir); – Qızım, gə sənə billə verim (Salyan); … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
heşgivaş — (Sabirabad, Salyan) gəlinin başına səpilən şirniyyat. – Gəlini gətirillər, başına heşgivaş atıllar (Sabirabad) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xanda — I (Gəncə) baldız II (Salyan) toya dəvət edilən adama verilən şirniyyat. – Xandaçı Bibixanım mə: xanda verdi, evimizi də toya çağırdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xəpiz — (Oğuz) un, yağ və şəkərdən bişirilən şirniyyat adı. – Xəpiz halvadan artıx şeydi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qaqqa — I (Ağcabədi, Kəlbəcər, Ucar) hər növ şirniyyat (və ya meyvə) (uşaq leksikonunda). – Ay qız, gə sq: qaqqa vereyim (Kəlbəcər); – Gə sənə qaqqa verim (Ucar) II (Salyan) ata. – Əzizağa uşağlığdan atasına qaqqa de:r … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
naqqalçə — (Zaqatala) baldan bişirilən şirniyyat. – Bacım naqqalçə pişirmişdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti